Lelystad
 |
Country: Netherlands  Province: Flevoland  |
| Dutch | Gezeshoekt van goud; een hartschild van azuur met een lelie van zilver. Het schild gedekt met een gouden kroon van 3 bladeren en 2 parels en gehouden door 2 gouden zeeleeuwen, gestaart van zilver, getongd, genageld en gevind van keel. |
| English | blazon wanted |
Oorsprong/verklaring
Het wapen is officieel verleend op 11 september 1979.
Het wapen stelt de dijken voor, gebouwd met zeshoekige betonblokken. De kleur is goud om de kostbaarheid van het gehele project aan te geven. Het hartschild is het wapen van Ir Lely. De zeeleeuwen geven de ontstaansgeschiedenis weer.
Het wapen is her resultaat van een vrij lang proces tussen de ontwerper en de landdrost van de Zuidelijke IJsselmeerpolders. Hoewel de elementen, dijk en lelie, eigenlijk snel vaststonden, zijn er een aantal ontwerpen geweest, die uiteindelijk zijn verworpen, zie onder. In eerste instantie werd de raatstructuur veel kleiner weergegeven en was de lelie óf als vrijkwartier, óf als hartschild geplaatst. De fijnere structuur maakte het vrijwel onmogelijk om het wapen klein in zwart-wit nog duidelijk weer te geven (oa op briefpapier), waardoor gekozen werd voor een grotere ruitstructuur. De gemeente had de voorkeur voor de lelie in het hartschild. Vervolgens werden verschillende ontwerpen gemaakt met schildhouders: visser en dijkwerker (deze op verzoek van de landdrost), zeemeerminnen of zeeleeuwen. Ook een figuur als Neptunus (zie oa Liverpool) is nog overwogen. Uiteindelijk is dus voor de zeeleeuwen gekozen.
In eerste instantie had de Hoge Raad van Adel bezwaren tegen het ontwerp. Het tegenvoorstel was een wat groter schild met de lelie en de raatstructuur alleen als schildzoom (om het begrip dijk rondom de oplder te benadrukken). Verder vond de Raad dat de kleur zilver beter aansloot bij de kleur van het bazalt dan goud. Ook vond de Raad dat er geen reden was voor schildhouders. De landdrost hield echter, samen met de ontwerper, vast aan de kleurstelling en wilde toch het liefst een hartschild omdat in een schildzoom (smaller) de ruitstructuur niet goed uit zou komen. Ook wees de landdrost op de procedure bij Dronten waar uiteindelijk, via de Raad van State, schildhouders wel waren toegestaan.
Hierop hield de Hoge Raad van Adel vast aan hun idee voor een schildzoom, maar konden akkoord gaan met een hartschild en de kleur goud. De schildhouders daarentegen bleven een probleem. Na aanleiding van de procedure van Dronten was in 1977 een nieuwe, duidelijker, wet in kracht getreden die aangaf dat schildhouders alleen konden worden verleend, indien er een historisch precedent was. Hetgeen bij Lelystad uiteraard ontbrak. Uiteindelijk heeft na een uitvoerige correspondentie de minister van Binnenlandse Zaken de Hoge Raad van Adel geadviseerd om de schildhouders alsnog toe te staan. Hetgeen dus uiteindelijk is gebeurd.
De gemeente voerde geruime tijd het wapen in gestyleerde vorm op briefpapier en andere bescheiden. Over deze vormgeving is nogal wat te doen geweest. Het wapen werd er namelijk niet veel duidelijker op. Het gehele wapen is namelijk in zwart-witte gegolfde lijntjes weergegeven. Diverse grafische ontwerpers waren het hier niet mee eens, hetgeen leidde tot een discussie in (grafische) vakbladen.
Afbeeldingen
Een souvenir theelepeltje met een fantasiewapen
(van voor de verlening)
Een fantasiewapen van voor de verlening, zoals gebruikt op ansichtkaarten
Ontwerp 1
Ontwerp 2 (kleinere raatstructuur)
Ontwerp 3 (met visser en dijkwerker als schildhouders)
Ontwerp 4 (met zeemeerminnen als schildhouders
Ontwerp 5 (met zwemvliezen ipv klauwen)
Poststempel 1980
Poststempel 1987
Briefhoofd 1990
Het wapen op een suikerzakje
Bord op de gemeentegrens
Literatuur: Bontekoe, 1979; 't Jong en Bos, 1981
Portaal Nederlandse Overheidsheraldiek
Portaal Nederlandse heraldiek |
Onderdeel van:  |
|
Nederlandse heraldiek:
Overzeese heraldiek:
|
Nederlandse heraldische verzamelobjecten
|
Contact and Support
Partners:
Your logo here ?
Contact us
© since 1995, Heraldry of the World, Ralf Hartemink 
Index of the site